خاستگاه واقعی جو هنوز ناشناخته است. اما بسیاری از محققین، خاستگاه این گیاه را کوه‌های زاگرس در غرب ایران، آناتولی جنوبی و فلسطین می‌دانند. بر پایه نظریه والیوف، مبداء جوی ریشک دار و غلاف دار، کشور اتیوپی و شمال آفریقا و مبداء نوع بدون ریشک، ریشک کوتاه و کلاهک دار، آسیای جنوب شرقی، به ویژه چین، ژاپن و تبت است.

«در حدود پنج هزار سال پیش از میلاد مردم غارنشین فلات ایران بر اثر تغییراتی که از لحاظ آب و هوا و تشکیل مزارع و چمنزارها به وجود آمد به دشت‌ها روی آوردند و زندگی تازه‌ای را آغاز کردند و در تمدن آن‌ها نسبت به دوران‌های پیشین پیشرفت بیشتری دیده شد. قدیمی‌ترین مردم دشت‌نشین، مردم محل سیلک (Sialk) نزدیک کاشان بودند که آثار زندگی ایشان را در آن‌جا به دست آورده‌اند. تحقیقاتی که در محل مزبور انجام گرفته است نشان می‌دهد که مردم فلات ایران به امر کشاورزی پرداختند و حیوانات اهلی را نیز پرورش دادند. در هزاره چهارم پیش از میلاد مردم دشت‌نشین فلات ایران در کار زندگی پیشرفت بیشتری کردند ….. در این دوره تجارت نیز رو به پیشرفت نهاد. اما دادوستد بیش‌تر مربوط به محصولات کشاورزی مانند گندم و جو بود. مسئله دیگر که اهمیت دارد این است که کشت گندم و جو نخستین بار در ایران متداول شد.»

جو برای تعداد زیادی از مردمان نواحی سردسیر و خشک (به ویژه خاور میانه و شمال آفریقا) منبع غذایی مهمی به شمار می‌رود. البته امروزه بیشتر برای خوراک دام و تهیهٔ فراورده‌های تخمیری از این گیاه استفاده می‌کنند.

 

بزرگ‌ترین کشورهای تولیدکننده جو

در ایران بعد از گندم .جو در مقام سطح زیر کشت در رتبه دوم قرار دارد و علت آن هم نیاز آبی کم و مقاومت بسیار خوب در سرما و مقاومت در برابر شوری است.

 

(این ارقام متعلق به سال ۲۰۰۵ می‌باشد)

ردیف	کشور	Menge (in Tsd. t)	رتبه	کشور	Menge (in Tsd. t)
۱	روسیه	۱۵٫۷۷۳	۹	ایالات متحده آمریکا	۴٫۶۲۰
۲	کانادا	۱۲٫۱۳۳	۱۰	اسپانیا	۴٫۴۴۸
۳	آلمان	۱۱٫۷۲۲	۱۱	دانمارک	۳٫۷۳۰
۴	فرانسه	۱۰٫۳۵۷	۱۲	لهستان	۳٫۴۶۱
۵	اوکراین	۹٫۰۰۰	۱۳	چین	۳٫۳۵۰
۶	ترکیه	۹٫۰۰۰	۱۴	ایران	۲٫۹۰۰
۷	استرالیا	۶٫۶۴۰	۱۵	جمهوری چک	۲٫۲۸۰
۸	بریتانیا	۵٫۵۴۵		جهان	۱۳۹٫۰۴۴